Steeds meer mensen zijn hokjes moe. Ze willen zich steeds minder in hokjes laten plaatsen en conformeren aan de beperkende regels. Generatie Y is een voorloper op dat gebied. Zij willen op eigen wijze hun leven leiden en inrichten en zich niet in hokjes laten plaatsen. Deze tekenen zien we ook bij oudere generaties. Binnen bedrijven merk je dat steeds minder medewerkers zich senang voelen in een functie profiel. Ze vinden die te beperkend om hun volledige potentieel te kunnen ontplooien. Op een grotere schaal zien we dat aan het groeiend aantal vluchtelingen dat zich uitwaaiert over Europa. Zij laten zich ook niet meer begrenzen door landsgrenzen. Mensen zijn op zoek naar plekken waar zij zich kunnen ontplooien en dat is niet meer te stoppen.
Transformeren of imploderen
Dit heeft grote gevolgen voor de politiek, bedrijven, scholen, etc. want deze instituten zijn gebouwd vanuit hokjes denken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze instellingen steeds meer in problemen verkeren. Je hoeft de politiek maar te volgen om te beseffen dat ze geen raad meer weten met deze wereld. Dit geld ook voor veel bedrijven, scholen, etc. Er rest hen maar twee opties; transformeren of imploderen.
Fragmenteren
In de afgelopen decennia is men de complexiteit te lijf gegaan door zaken steeds verder te fragmenteren. De gedachte achter het fragmenteren is dat als je het maar klein genoeg maakt je het dan ook kan beheersen en controleren. Deze illusie begint nu flinke scheuren te vertonen. Het leven is helemaal niet te fragmenteren. Onderzoekers van de TU Delft hebben recent in een experiment aangetoond dat deeltjes elkaar direct kunnen beïnvloeden, zelfs op grote afstand. Oftewel: dat kwantummechanische verstrengeling bestaat.
Honderdste aap effect
De tijd van hokjes kunnen we beter vervangen door te gaan denken in collectieve bewustzijns. Een bekend voorbeeld is het honderdste aap effect dat voort komt uit een collectief bewustzijn. Enkele decennia geleden ontdekten wetenschappers die makaken bestudeerden op de Japanse eilanden, dat veel apen de vruchten die aanspoelden op het strand, links lieten liggen. Ze zaten immers onder het zand. Er was echter één vrouwtje dat wel wist wat ze ermee moest doen. Ze raapte de vruchten op, liep ermee naar een bron, spoelde ze af en at ze op.
Makaken
Het duurde niet lang voordat ook andere, vooral jongere makaken, dit gedrag ‘na-aapten’, en zich ook tegoed deden aan de lekkernijen. Deze groep breidde zich langzaam verder uit, totdat er blijkbaar een omslag in het bewustzijn van de groep plaatsvond, en van de ene dag op de andere alle apen hun vruchten gingen wassen. En niet alleen op hun eiland, maar ook op de omringende eilanden. Terwijl deze apenkolonies onderling niet met elkaar in contact stonden.
Hokjes museum
We zijn het omslagpunt aan het naderen dat hokjes denken verleden tijd is. Steeds meer mensen wurmen zich uit hun hokjes en op een bepaald moment ontstaat er een tsunami aan mensen die ineens uit hun hokjes stappen. Dat gaat een spannende tijd worden want we hebben geen ervaring met een “hokjes loze samenleving”. Vertrouwend op het honderdste aap effect zullen we goed door deze fase heen komen. Een groeiend aantal voorlopers ontsnappen aan hun hokje en maken zich een leven zonder hokjes eigen. Deze mensen zijn de leiders van de toekomst. Op een dag hebben we een nieuw museum. Het hokjes museum.
Bron: http://hetgrotereplaatje.nl/collective-consciousness.html
talentgo.wordpress.com 